Pejzaż jako widok natury
Cudem jest fakt, że posiadamy wzrok, by móc nacieszyć nasze oczy pięknem otaczającego nas świata. Jakże niesamowite jest to,że zaraz po przebudzeniu możemy- widzieć. Najczęściej otaczamy się tymi samymi przedmiotami i widzimy ten sam krajobraz z okna, jednak zawsze istnieje coś, coś nowego, co dostrzegamy każdego dnia. Inne dzieci bawiące się, inne samochody, inne zwierzęta. Nawet inne liście na drzewach – bo przecież zmieniają się pory roku.
Inne – wszytko może być inne, jeśli tylko popatrzymy dokładniej, bystrzej, z większym skupieniem. Inaczej jest zawsze, bo w końcu każdy dzień niepodobny do drugiego. Jakże to fascynujące! Zatem zachęcam do patrzenia głębiej, do zachwytu nad otaczającym nas światem.
Pejzaż (fr. paysage) – malarstwo krajobrazowe, czyli malarstwo przedstawiające krajobraz, widok natury lub otoczenia miejskiego.
W zależności od przedstawionej rzeczywistości wyróżnia się pejzaż topograficzny – odzwierciedlający konkretny motyw i pejzaż fantastyczny – będący wytworem wyobraźni. Istnieje podział w zależności od obrazowanego motywu:
- weduta – przedstawia scenę miejską „Osty” – Marcin Jaszczak, obraz dostępny w naszej galerii internetowej
- marina – krajobraz marynistyczny, morski
- pejzaż ze sztafażem – pojawia się postać ludzka lub zwierzęca
„Pejzaż” w naszej Galerii
CERTYFIKAT AUTENTYCZNOŚCI
Historia
Od starożytności do końca XVI w. pejzaż występował jako tło dla przedstawianych zdarzeń mitologicznych, historycznych czy religijnych. Pojawił się również jako temat samodzielny np. w malarstwie ściennym hellenizmu (malarstwo pompejańskie), gdzie tworzył element dekoracyjny.
Wraz ze wzrostem zainteresowania światem przyrody w okresie renesansu, wzrosła też rola pejzażu, co doprowadziło do jego usamodzielnienia się jako nowego gatunku malarskiego. Pierwsze dzieła tego typu powstały w malarstwie niderlandzkim w 2. poł. XVI wieku.
Rozkwit nastąpił w XVII wieku, wyodrębniły się jego odmiany, wypracowano kategorie teoretyczne. W Holandii rozwijał się głównie pejzaż topograficzny (Jan van Goyen, Meindert Hobbema) oraz fantastyczny (Joachim Patinir). We Włoszech i Francji dominował pejzaż komponowany.
W XVIII wieku w Wenecji rozwijało się malarstwo wedut.
W XIX wieku powstała tzw. szkoła z Barbizon, która skupiała wokół siebie artystów malujących głównie realistyczne pejzaże wiejskie.
„Pośród górskich szczytów” – Marek Szczepaniak
Malarstwo krajobrazowe w Polsce
W Polsce malarstwo krajobrazowe rozwinęło się w połowie XIX wieku. Jako najwybitniejszych pejzażystów należy wymienić: Józefa Chełmońskiego, Władysława Podkowińskiego, Leona Wyczółkowskiego, braci Maksymiliana i Aleksandra Gierymskich, Jana Stanisławskiego, Jana Wołka.
Źródło treści: Wikipedia
