Surrealizm- świat nadrzeczywisty
Kiedy słyszę hasło surrealizm od razu nasuwa mi się jedno skojarzenie- wariactwo. Oczywiście- dosłownie- jest to dosyć kontrowersyjne, ale nie chodzi mi o prawdziwe wariactwo tj. choroba etc., bardziej uważam to za pozytywne, twórcze wariactwo. Zastanawiam się często cóż siedzi w głowie takiegoż artysty, co to maluje oderwane od realiów sceny, wizje czy postaci, jak głębokie pokłady wyobraźni posiada dany człowiek i jak to jest możliwe by wymyślić to czy owo. Póki co, mam tylko jedną odpowiedź- nie wiem. I coś czuję, że jeszcze długo nie znajdę odpowiedzi, ale to nie znaczy,że nie trzeba dociekać i spoczywać na laurach. Być może kiedyś dane mi będzie poznać te tajniki. Jak na razie wciąż się zachwycam i zastanawiam nad wielowymiarowością owych obrazów.
Nie ma co do tego złudzeń, że surrealizm posiada w sobie coś magicznego, niespotykanego, tajemnego, być może dlatego tak bardzo przyciąga, bo od zawsze jest tak, że to co nieznane- nęci.
Na wielki szacunek zasługują artyści, którzy potrafią nie dość, że mieć wizję, to dodatkowo uwiecznić ją na płótnie- totalne mistrzostwo.
Zatem polecam Wam serdecznie malarstwo surrealistyczne, może i Was w jakiś sposób zachwyci bądź zainspiruje? Warto spróbować poszukać!
I jak zwykle troszkę faktów związanych z tematem.
Surrealizm (zwany także nadrealizmem) – kierunek w sztuce powstały w 1924 roku we Francji, początkowo występujący wyłącznie w literaturze, później w sztukach plastycznych, filmie i teatrze. Termin ten stworzył w 1917 roku Guillaume Apollinaire.
Historia
W założeniach miał to być bunt przeciw klasycyzmowi, realizmowi, empiryzmowi, racjonalizmowi, utylitaryzmowi i konwencjom w sztuce. Teoretykiem tego nurtu był filozof i poeta André Breton. Rok po ogłoszeniu Manifestu surrealistycznego[2], w 1925 odbyła się pierwsza wystawa. Od 1924 grupa surrealistów wydawała pismo „Rewolucja surrealistyczna„.
W malarstwie założeniem surrealizmu było „wyrażanie wizualne percepcji wewnętrznej”. Artyści starali się wykreować obrazy burzące logiczny porządek rzeczywistości. Często były to wizje groteskowe, z pogranicza jawy, snu, fantazji, halucynacji, a odsunięte od racjonalizmu.
Przedstawicielami tego nurtu w malarstwie byli: Salvador Dalí, Giorgio de Chirico, Max Ernst, Hans Arp (również w poezji), Marcel Duchamp, Francis Picabia, Osvaldo Licini, René Magritte. W roku 1924 powstało Biuro Poszukiwań Surrealistycznych stanowiące rodzaj poradni. Poeci tworzący w stylu surrealizmu to m.in.: Philippe Soupault, Louis Aragon, Paul Éluard, Michel Leiris, Benjamin Péret, Tristan Tzara, René Char (jego wczesna twórczość), Aimé Césaire.
Jako istotną inspirację dla dzieł surrealistów przyjmuje się malarstwo Hieronima Boscha, żyjącego na przełomie XV i XVI wieku. Ponadto korzystali oni z doświadczeń dadaizmu. Natomiast jeśli chodzi o inspirację literacką, ich mistrzem był Comte de Lautréamont, ze względu na książkę, którą napisał w 1868-69 pt. Les Chants de Maldoror (Pieśni Maldorora). W 1938 André Breton nazwał jego poezję „klatką z azbestu zamykającą serce rozżarzone do białości”. Z tym samym entuzjazmem przyjmowali gwałtowne zerwanie Lautréamonta z poglądami, które zawarł w Pieśniach Maldorora. Istotna dla surrealistów była także twórczość Rimbauda.
Celem ich działania było zbadanie sfery nieświadomości, uważali bowiem, że człowiekiem rządzą siły niezależne od jego świadomego „ja” – surrealiści zafascynowani byli hipnozą, pismem automatycznym, mediumizmem – jednym słowem zjawiskami, których badaniem zajęła się rozwijająca się w owym czasie psychoanaliza; jej najwybitniejszymi przedstawicielami byli wówczas Carl Gustav Jung i Zygmunt Freud. Mimo, iż surrealiści odwoływali się do teorii Freuda, on sam pisał po spotkaniu z Salvadorem Dalí: jestem wciąż skłonny uważać surrealistów […] za stuprocentowych wariatów[3]. Przypisywali ogromną rolę niepohamowanej wyobraźni, czerpali również z niektórych założeń romantyzmu. Pragnęli odnajdywać i kultywować cudowność[4], a także dramatyzować nawet pozornie zwyczajne wydarzenia. Duże znaczenie miał dla nich także element zaskoczenia, absurdu i nonsensu; czerpali z niego wszyscy twórcy surrealizmu, także m.in. Meret Oppenheim.
Źródło treści: Wikipedia
Zapraszamy do zapoznania się z bogatą ofertą obrazów
o tematyce surrealizmu w naszej Internetowej Galerii Sztuki!